- subvenio
- sub-vĕnĭo, vēni, ventum, 4 (old fut. subvenibo, Plaut. Men. 5, 7, 20), v. n., to come up or advance to one ' s assistance (the figure taken from the advance of a military reserve; v. subsidium), to come to one ' s assistance, to aid, assist, relieve, succor; to obviate, remedy, heal, cure a disease, an evil, etc. (freq. and class.; syn.: adjuvo, succurro, sublevo).(α).With dat. (so most freq.):(β).
quibus (equitibus) celeriter subveniunt levis armaturae pedites,
Hirt. B. G. 8, 19:Lucanius circumvento filio subvenit,
Caes. B. G. 5, 35:Varenus illi laboranti subvenit,
id. ib. 5, 44:Apollo quaeso, subveni mihi atque adjuva,
Plaut. Aul. 2, 8, 24:subveni patriae, opitulare collegae,
Cic. Fam. 10, 10, 2:subvenire et opitulari patriae,
id. Off. 1, 43, 154:civitati,
Caes. B. G. 7, 32; id. B. C. 2, 4:subvenisti homini jam perdito,
Cic. Verr. 2, 4, 17, § 37:pauci subveniendum Adherbali censebant,
Sall. J. 15, 3:vestri auxilii est, judices, hujus innocentiae subvenire,
Cic. Clu. 1, 4:saluti suae acrioribus remediis,
id. ib. 24, 67:vitae alicujus,
Caes. B. G. 7, 50:stabilitati dentium,
Plin. 23, 3, 37, § 74 et saep.:gravedini omni ratione,
Cic. Att. 16, 14, 4:morbo,
Plin. 22, 25, 61, § 129; 32, 9, 37, § 112:huic meae sollicitudini,
Cic. Fam. 2, 6, 4:his tam periculosis rebus,
id. Rep. 1, 19, 31.—Esp., of the prætor, to render official, judicial aid:aequissimum erit praetorem ei subvenire,
Dig. 47, 10, 7, § 2.— Impers. pass.:subveniri generi humano,
Cic. Off. 2, 4, 13:D. Bruti operā, etc.... provinciae Galliae esse subventum,
id. Phil. 5, 13, 36:huic quoque rei subventum est maxime a nobis,
id. Att. 1, 17, 9:nisi celeriter sociis foret subventum,
Hirt. B. Afr. 26, 4.—Absol.:II.et defendam et subvenibo sedulo,
Plaut. Men. 5, 7, 20:age, fi benignus, subveni,
id. Pers. 1, 1, 39:circumvenior, judices, nisi subvenitis,
Cic. Brut. 75, 260:illum orare, ut subveniret,
id. Div. 1, 27, 57:et subventuros auferet unda deos,
Ov. Am. 2, 16, 28; Tac. A. 4, 72. — Impers. pass.:priusquam ex castris subveniretur,
Sall. J. 54, 10:ni subveniatur,
Liv. 23, 14:nisi in tempore subventum foret,
id. 34, 18; 29, 25.—In gen., to come up, come (very rare).A.Lit.: aliud in eo (sale) mirabile est, quod tantundem nocte subvenit, quantum die auferas, Plin. 31, 7, 39, § 74.—B.Trop.1.Ut quaeque vox digna animadverti subvenerat, memoriae mandabamus, came to mind, occurred to us, Gell. 19, 7, 2.—2.To come to one ' s mind, occur to him; with inf., App. M. 3, p. 131, 37.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.